foto's!

Vanuit Cairns (goh wat kan internet opeens weer snel zijn!), de foto's van het fantastische New Ireland!

Het hele eiland is omringd door prachtige stranden.


Op weg naar een kokosnoot?


Een hotel gebouwd met een eeuwenoude boom als basis. Wij sliepen op de derde verdieping!


De mooiste rivier die ik ooit heb gezien. (De IJssel is goede tweede ;-)


Speelparadijs, de hele dag in de golven duiken en rennen. Grappig genoeg hebben de kinderen totaal geen last van het scherpe koraal.


We luchten bij een familie die met z'n allen een huis aan het bouwen waren. Alles van materialen uit het bos. Echt ongelofelijk, wat een vaardigheid dat vereist!


Moederziel alleen op het strand aan het spelen. Kinderen in PNG zijn ontzettend zelfstandig (vanuit westers perspectief zouden we zeggen aan hun lot overgelaten, maar dat klinkt wat negatief, de PNG wijze van opvoeden heeft ook voordelen)


Jong geleerd, oud gedaan. Surfles voor Koen ;-)


Vanuit het vliegtuig zag ik deze fantastische rivier (okay, komt met stip op de derde plaats, net achter de IJssel)

Slotakkoord op New Ireland

Op vakantie in Papua Nieuw Guinea. Niet dat ik daar nu zo ontzettend aan toe was… in tegendeel, ik kan niet wachten om weer aan het werk te gaan na alle chaos in de provincie Simbu. Om mijn laatste weken in PNG met een goed gevoel af te sluiten, heb ik de afgelopen week gefietst in New Ireland. Samen met Joe, een Canadese volunteer. Lekker fietsen als mooi bruggetje op weg terug naar het Nederlandse leven.

New Ireland ligt ongeveer duizend kilometer naar het oosten vanaf het vasteland van PNG. Het is een langgerekt eiland, nog niet eens zo heel lang gelezen ontstaan doordat de stille oceaan hier onder de Australische plaat duikt. Het resultaat is ontelbare vulkanische eilandjes in een azuurblauwe zee. Op het eiland New Britain, even verderop, ligt het moderne Pompeij: Rabaul is in 1994 volledig weggevaagd door een reeks vulkanische uitbarstingen.

Ik wil niet in herhaling vallen, maar m’n woorden om alle mooie landschappen in PNG te beschrijven raken een beetje op. New Ireland is echt een paradijs! De geasfalteerde weg aan de oostkust slingert door een landschap van kokosbomen, regenwoud, tuintjes met dorpjes en vele kilometers van palmolieplantages. De witte stranden steken prachtig af bij de blauwe zee met kleurrijke vissen. Vanuit de begroeide heuvelachtige binnenlanden stromen kristalheldere koude riviertjes de zee in. Sommige riviertje stromen een heel eind parallel aan zee dwars door het strand.

Na alle drukte in de zeer dichtbevolkte highlands, is de rust en vreedzaamheid van de eilandbewoners een verademing. Kavieng is een slaperig stadje. Maar niet deze week! Zoals vroeger het rondtrekkende circus een heel dorp in beroering bracht, brengt de Doulos boot New Ireland in beweging. De 350 internationale jonge missionarissen trekken rond de wereld. Op het schip, twee jaar jonger dan de Titanic, geven ze kerkdiensten, verzorgen ze rondleidingen en runnen ze een (christelijke) boekwinkel. Het schip trekt enorme bezoekersaantallen.

Fietstend door de dorpjes worden we met groot enthousiasme ontvangen. Iedereen zegt gedag, zelfs volwassenen komen aanrennen om naar ons te zwaaien. De kinderen stellen zich in rijen op langs de weg voor een high five. In een van de dorpjes stond een schooltje zo’n 50 meter van de weg. Ik hoorde gezang door de ramen komen. Maar plotseling klonk vanuit vele keeltjes luid gejoel. Toen we uit het zicht waren verdwenen pakten ze het lied weer op alsof ze het nooit onderbroken hadden. Vele malen kwamen vanaf grote afstand kindjes aan gerend, zoals in de Tour de France fanatieke fans met hun favoriete renner de Alpe d’Huez op rennen. In volle sprint, al schreeuwend naar hun familieleden of vriendjes, probeerden ze op tijd bij ons te zijn. In sommige dorpjes kregen we zelfs bloemen om onze fiets te versieren. Wat een gastvrijheid!

In een van de mooiste guesthouses langs de kust, ontmoeten we Warren. Hij organiseert voetbalwedstrijden voor de jongeren op New Ireland. Vorig jaar is een competitie gestart tussen allerlei teams vanuit de stad en alle dorpjes. Warren heeft nu een wedstrijd gepland tussen de Doulos boot en een New Ireland team. Hij vraagt mij of ik mee wil voetballen met het PNG team.

De volgende maandag sta ik op veel te kleine kapotte voetbalschoenen als rechtsback in het PNG team. Als enige blanke voetballen we met allemaal lichtvoetige technisch begaafde voetballers tegen een team van reuzen. De eerste helft eindigt in 1-0 voor Doulos. Ik kan niet verder, overal blaren. Ik besluit de tweede heflt door te brengen met het drinken van jonge kokosnoten en het eten van rijpe papaja. De tweede helft krijgt het Doulos team steeds meer moeite met de enorme hitte. New Ireland wint uiteindelijk met 2-1!!

Vrijdag vlieg ik naar Cairns: Het einde van mijn PNG avontuur. Gemengde gevoelens, maar blij dat ik zoveel mooie avonturen heb mogen meemaken. En ook eerlijk heel blij om binnenkort weer in NL rond te stappen!

PS. zet in Australie mooie foto's op de site

Wat ik allemaal ga missen…

Vanochtend met Richard (Engelse volunteer) en Joyce (vriendin van Richard’s vriendin) op bezoek bij de familie van mijn huisbaas geweest. De weg van Kundiawa naar Mingende is zo mogelijk nog slechter dan ruim een maand geleden. Overal aardverschuivingen en gaten in de weg.

“Mr. Koen, mr. Koen, ohh, mr. Koen”; Parak, de neef van huisbaas, komt vreugdevol op me afrennen. Ik kom afscheid nemen. De twee gezinnen wonen paradijselijk mooi. Twee huizen en twee haus kuk omringd door bomen en tuinen. Er heerst een serene rust; wat een verschil met het altijd drukke Kundiawa.

De tuinen lopen langzaam over in de bus, het halfnatuurlijke bos dat de meeste highlanders bezitten. Uit de bus halen ze hout, medicijnen, vogels en kleurstoffen. We wandelen naar de limestone groeve in eigendom van het gehele dorp. Bovenop de berg is het uitzicht adembenemend mooi. De vallei strekt zich uit van de Western Highlands dwars door Simbu tot aan de Eastern Highlands. Bos, tuintjes, huisjes en dorpjes vormen een lappendeken. In de verte richt de machtige Mount Elimbari zich op. De tweede berg van PNG is meestal in wolken gehuld, maar vandaag toont hij zich in volle glorie.

Ik heb foto’s meegebracht van mijn vorige bezoek. Dolenthousiast bekijkt de familie zichzelf. Wat een raar idee dat dit de laatste keer dat ik deze geweldige mensen in deze mooie omgeving zal zien. Dinsdag vertrek ik naar Madang. Na een exit interview en nog wat tripjes in PNG vertrek ik over drie weken naar Australië en Nieuw Zeeland. Nu ik besloten heb, gaat het na een aantal weken twijfel ineens erg snel.

M’n werk is totnogtoe niet helemaal geweest wat ik er van verwacht had. Eigenlijk heb ik niet eens de kans gehad te werken. Zo langzamerhand heb ik geen energie meer om te wachten tot dit veranderd. Ik voel me ook niet helemaal op m’n gemak in PNG. De sfeer is bijzonder. Het is ontzettend druk in dit kleine stadje. Mensen zijn zeer emotioneel en vaak licht ontvlambaar. Door wat (kleine) incidenten voel ik me niet helemaal veilig. Dat kost ontzettend veel energie. De acceptatie van geweld is groot in deze primitieve samenleving, die de laatste jaren in toenemende mate aan moderne invloeden bloot gesteld wordt.
Als ‘waitman’ ben ik ook altijd anders. Hoewel er wel sprake is van een gewenningsproces, blijf ik het moeilijk vinden. Mensen staren en kinderen roepen ‘mastaman’ of ‘waitman’. Deuren gaan open die voor andere gesloten blijven en bij de uitgang van de supermarkt wordt mijn tas niet gecontroleerd.
Veel mensen kennen m’n naam, ik blijf meestal in gebreke. Omdat de veiligheid van volunteers deels afhangt van de manier waarop we integreren, voel ik een continue sociale druk.

Al met al gemengde gevoelens. Naast de mindere momenten, besef ik hoeveel ik Simbu ga missen. De vriendelijke mensen, het ontspannen leven van PNG, het altijd verse eten, de leuke volunteers en het elke dag wel iets bijzonders meemaken. Papua’s zeggen met enige trots en niet voor niets over hun PNG: “the land of the unexpected: expect the unexpected”. Ik ben blij dat ik PNG met een positief gevoel kan verlaten.


PS. Ik zal binnenkort wat meer foto's op de site zetten!