Ik zit met m’n voorhoofd tegen de voorruit geplakt. “you’re
tall” zegt de chauffeur. Hij heeft een punt. Ik ben onderweg naar Buea Town om
spullen in te slaan. Een hamer, een afgesloten suikerpot omdat de mieren wel
heel vaak kerstdiner vieren in onze keuken, groente voor het eten van vanavond,
een stekkeradapter en schoensmeer met borstel. Een eenvoudig lijstje zou je zo
denken. Toch trek ik hier in Buea een aantal uren voor uit.
Net als de locals doe ik hier alles met de taxi. Bueau is een
langgerekt lintstadje en de wegen zijn stijl.
De taxi’s rijden de berg op en af. Een ritje kost 100 tot 150 francs.
Dan zit je naast de chauffeur wel met z’n zessen in de taxi. Drie voorin, vier
achterin. Gezellig met z’n allen zweten. Laatst zat ik klem tussen twee fors
geschapen Kameroenese vrouwen. Toen pasten we met z’n drieen achterin.
De eerste week is omgevlogen. Het is gezellig druk in ons
huis. Naast vaste huisgenoot Mieke, regio coordinator voor LiveBuild, zijn Suzanne en Vincent op bezoek. Vincent is een maand op vakantie. Hij gaat de vrijwilligers trainen
die in de toekomst met LiveBuild Experience vanuit Nederland naar Kameroen
komen. Suzanne woont in de rimboe ongeveer negen uur ten noorden van
Buea. Daar doet ze gedurende vijf maanden een marketing onderzoek naar kansen
voor lokale agrarische producten. Ze viert de kerstvakantie bij ons in Buea om
bij te komen van het primitieve dorpsleven.
Mijn aankomst op Douala airport, vorige week, was een mooie
kennismaking met Afrika. Ik loop het vliegtuig uit met een Kameroenese jongeman
die in Duitsland woont en werkt. Net voor de douane moeten we langs het gele
koorts loket. Ik laat mijn vaccinatiebewijs zien, niets aan de hand. Maar mijn
kompaan heeft geen inenting. Officieel mag hij het land niet in. Voor 5000
francs (7,50 euro) kan hij ter plekke een vaccinatiebewijs kopen. Een minuutje
later lopen we samen verbaasd door de douane.
De volgende dag open ik een bankrekening in Buea. Mieke
dirigeert me naar een zijgang. Daar zit achter een bureau vol met paperassen een
vrolijke dame die gelijk snapt dat ook ik een bankrekening wil openen. Dit is
niet eenvoudig in Kameroen. Niet alleen moet ik stapels papieren ondertekenen
en alvast 50.000 francs (75 euro) storten. We moeten ook een plattegrond
tekenen van onze buurt en ons huis. In Buea hebben ze geen straatnamen en
huisnummers. Na alles met goed gevolg te hebben onder- en getekend, mag ik nog twee maanden wachten voordat m'n rekening gereed is.
Op eerste kerstdag gaan we naar Limbe. We zwemmen in zee, de
golven zijn super. Het strand is zwart door de ligging aan de voet van Mount
Cameroon, een actieve vulkaan. ’s Avonds zijn we uitgenodigd door een voorname
projectpartner van LiveBuild. Kameroenezen doffen zich ontzettend op met kerst.
We hebben deze dag al de nodige hoge hakken en jurken langs zien komen. Thuis
van het strand hijs ik me daarom in m’n pak. Ook de anderen doffen zich op. Suzanne heeft in haar dorp een prachtige
jurk laten maken. Vincent leent mijn witte blouse, waar hij nog net niet
uitknapt. Onze gastheer zit in joggingpak op de bank... We eten heerlijk traditioneel Kameroenees eten.
Alles verloopt voorspoedig. Ons huis is super. Een
vijfkamerappartment met twee badkamers. We wonen op de eerste verdieping en
daardoor extra veilig. De buurt is fijn en Buea is een prettig stadje. Groot
genoeg voor enige luxe producten, klein genoeg om niet al te smerig en
chaotisch te zijn. Het ligt op een berg van ruim 4000 meter (Mount Cameroon)
en heeft daarom een heerlijk klimaat. Overdag is het ongeveer 25-30 graden, ’s
nachts koelt het af naar 20 graden.
Ik ben ondertussen rustig begonnen met werken. Het
acclimatiseren kost de nodige energie. Ik heb een aantal partners van LiveBuild
ontmoet en heb het oudste project bezocht, een ziekenhuis waar LiveBuild een
watervoorziening heeft gerealiseerd. Verder ben ik me aan het inlezen en
voorbereiden. In januari start ik volle bak met projectbezoeken. Sommige
projecten liggen op een dag of meer reizen, dat wordt leuk!
Nu we met z’n vieren zijn vullen we de avonden oerhollands met
klaverjassen. Dat gaan we missen, want Vincent gaat met Boudewijn een rondreis door
Kameroen maken en Suzanne keert terug naar haar dorp. Het wordt rustig in
ons huis. Zin in een potje klaverjassen in een aangenaam klimaat en geen moeite met een stukje vliegen? De logeerkamers
zijn beschikbaar!