Geitenkaas en de buren

“De buren zijn weer aan het koken”, roept Mieke met vertrokken gezicht. Regelmatig ruikt ons huis naar gerechten met gedroogde vis. Een indringende, ranzige geur; ik kan het niet anders beschrijven. Soms schuift de buurvrouw ons over het balkon ook een bord toe. Mieke verkondigt dan met een stalen gezicht dat het erg lekker was.

De volgende dag komt Mieke enthousiast thuis. Ze heeft in Douala geitenkaas op de kop getikt. Opmerkelijk hoe snel we ‘luxe’ eten missen. Toch is in Buea best veel te vinden. Als je goed zoekt tenminste. Iedere dag is er wel ergens een markt met vers fruit en groenten. In een aantal supermarktjes verkopen ze pasta, rijst, en luxe gerechten als pindakaas en jam. ’s Avonds, wanneer Buea transformeert tot een barbecue paradijs, kun je heerlijk vlees, vis en omelet eten.

Een paar dagen kijken we verlekkerd naar de geitenkaas in onze koelkast. We fantaseren over alle mogelijk recepten die we kunnen maken. De meeste recepten vallen helaas af, omdat veel ingrediënten niet te krijgen zijn. Ik wil spekjes proberen te maken van een bevroren varkenspoot. De verkoper scheurt een stuk karton af, veegt het mes langs een vieze doek schoon. Dan begint hij de poot op het stuk karton in stukken te hakken.

Na een week voorpret, smaakt de salade met geitenkaas goddelijk. Ik verheug me nu al op een volgende trip naar Douala. Zouden ze ook Aziatische ingrediënten hebben? En oude kaas? In onze keuken dringen inmiddels 'verse' kookluchten binnen van onze buurvrouw. Misschien moeten we voor haar ook maar wat meenemen uit Douala.