Op vakantie in Papua Nieuw Guinea. Niet dat ik daar nu zo ontzettend aan toe was… in tegendeel, ik kan niet wachten om weer aan het werk te gaan na alle chaos in de provincie Simbu. Om mijn laatste weken in PNG met een goed gevoel af te sluiten, heb ik de afgelopen week gefietst in New Ireland. Samen met Joe, een Canadese volunteer. Lekker fietsen als mooi bruggetje op weg terug naar het Nederlandse leven.
New Ireland ligt ongeveer duizend kilometer naar het oosten vanaf het vasteland van PNG. Het is een langgerekt eiland, nog niet eens zo heel lang gelezen ontstaan doordat de stille oceaan hier onder de Australische plaat duikt. Het resultaat is ontelbare vulkanische eilandjes in een azuurblauwe zee. Op het eiland New Britain, even verderop, ligt het moderne Pompeij: Rabaul is in 1994 volledig weggevaagd door een reeks vulkanische uitbarstingen.
Ik wil niet in herhaling vallen, maar m’n woorden om alle mooie landschappen in PNG te beschrijven raken een beetje op. New Ireland is echt een paradijs! De geasfalteerde weg aan de oostkust slingert door een landschap van kokosbomen, regenwoud, tuintjes met dorpjes en vele kilometers van palmolieplantages. De witte stranden steken prachtig af bij de blauwe zee met kleurrijke vissen. Vanuit de begroeide heuvelachtige binnenlanden stromen kristalheldere koude riviertjes de zee in. Sommige riviertje stromen een heel eind parallel aan zee dwars door het strand.
Na alle drukte in de zeer dichtbevolkte highlands, is de rust en vreedzaamheid van de eilandbewoners een verademing. Kavieng is een slaperig stadje. Maar niet deze week! Zoals vroeger het rondtrekkende circus een heel dorp in beroering bracht, brengt de Doulos boot New Ireland in beweging. De 350 internationale jonge missionarissen trekken rond de wereld. Op het schip, twee jaar jonger dan de Titanic, geven ze kerkdiensten, verzorgen ze rondleidingen en runnen ze een (christelijke) boekwinkel. Het schip trekt enorme bezoekersaantallen.
Fietstend door de dorpjes worden we met groot enthousiasme ontvangen. Iedereen zegt gedag, zelfs volwassenen komen aanrennen om naar ons te zwaaien. De kinderen stellen zich in rijen op langs de weg voor een high five. In een van de dorpjes stond een schooltje zo’n 50 meter van de weg. Ik hoorde gezang door de ramen komen. Maar plotseling klonk vanuit vele keeltjes luid gejoel. Toen we uit het zicht waren verdwenen pakten ze het lied weer op alsof ze het nooit onderbroken hadden. Vele malen kwamen vanaf grote afstand kindjes aan gerend, zoals in de Tour de France fanatieke fans met hun favoriete renner de Alpe d’Huez op rennen. In volle sprint, al schreeuwend naar hun familieleden of vriendjes, probeerden ze op tijd bij ons te zijn. In sommige dorpjes kregen we zelfs bloemen om onze fiets te versieren. Wat een gastvrijheid!
In een van de mooiste guesthouses langs de kust, ontmoeten we Warren. Hij organiseert voetbalwedstrijden voor de jongeren op New Ireland. Vorig jaar is een competitie gestart tussen allerlei teams vanuit de stad en alle dorpjes. Warren heeft nu een wedstrijd gepland tussen de Doulos boot en een New Ireland team. Hij vraagt mij of ik mee wil voetballen met het PNG team.
De volgende maandag sta ik op veel te kleine kapotte voetbalschoenen als rechtsback in het PNG team. Als enige blanke voetballen we met allemaal lichtvoetige technisch begaafde voetballers tegen een team van reuzen. De eerste helft eindigt in 1-0 voor Doulos. Ik kan niet verder, overal blaren. Ik besluit de tweede heflt door te brengen met het drinken van jonge kokosnoten en het eten van rijpe papaja. De tweede helft krijgt het Doulos team steeds meer moeite met de enorme hitte. New Ireland wint uiteindelijk met 2-1!!
Vrijdag vlieg ik naar Cairns: Het einde van mijn PNG avontuur. Gemengde gevoelens, maar blij dat ik zoveel mooie avonturen heb mogen meemaken. En ook eerlijk heel blij om binnenkort weer in NL rond te stappen!
PS. zet in Australie mooie foto's op de site
Geen opmerkingen:
Een reactie posten