Op naar Kundiawa

Twee weken Madang zitten er bijna op. Het Canadese koppel De Pistells vieren een witte kerst in Canada. We zullen in februari wel gezamenlijk met de incountry training starten. Ten minste, dat is de bedoeling.
Ik ga alleen naar Kundiawa. Hoewel, dat is niet helemaal waar. Barbara en haar familie gaan mee. Barbara is VSO's programmamanager Participation & Governance. Liklik papa (oom) Peter is chauffeur. Met kerst ben ik uitgenodigd voor een traditionele singsing in het dorpje van Barbara's familie.

Wandelen in het tempo van een Papua valt nog niet mee. Soms weet ik me aan te passen. Maar als ik even niet oplet ben ik toch nog weer mensen aan het inhalen. Rare gewoonte toch, dat snelle wandelen. De mensen doen rustig aan. En terecht, gloeiend warm en benauwd. Zelfs ’s ochtends tijdens mijn ochtendwandeling van de Lodge naar het VSO kantoor. De eerste vijf minuten denk ik nog dat het best meevalt. Daarna begin ik aardig op te warmen. Na tien minuten is mijn voorhoofd helemaal bezweet. In het kantoor aangekomen heb ik een half uur nodig om af te koelen en op te drogen! En dat is om half negen ’s ochtends…

Verbindingsweg in Madang tussen 'maket' en 'niu taun'


Ik twijfel nog wel enigszins. Ga ik met oud en nieuw terug naar Madang? Of misschien naar Australië? Alles ligt stil in de periode. Geen werk dus. En geen van de volunteers is in Kundiawa. Aan de andere kant is dit wel de perfecte manier om locals te ontmoeten.

Snorkelen is prachtig. Geen idee hoe alle vissen heten, het varieert van blauwe zeesterren, gele vissen met fluoriserende vinnen tot grote schollen met heel veel kleine visjes.

Een van de snorkelplekken vlakbij Madang


In het resort waar ik verblijf, is het ook fantastisch snorkelen. Het is alleen lastig de zee weer uit te klimmen. Het koraal is scherp. Het zwembad biedt gelukkig een goed alternatief.

Zwembad bij Madang Lodge met uitzicht over de zee


Het eten in de lodge begint na twee weken wel wat te vervelen. De variatie is zolangzamerhand ver te zoeken. Het bestellen is vaak erg grappig. Ondertussen weet ik dat je moet vragen wat ze niet hebben, in plaats van wat ze wel hebben. Maakt de keuze een stuk eenvoudiger. De Indiase curry met pappadums hebben ze nog nooit gehad. Ik vermoed dat het voor de goede sier op het menu staat.

Ontbijt in de lodge


Het is echt een komen en gaan van mensen. Vrijdagavond afscheidsetentje gehad van twee VSO medewerkers. Maandagavond afscheidsetentje gehad van twee VSO volunteers. We hebben Chinees en Thais gegeten. Bijzondere combinatie, maar wel erg lekker. Vooral de Australische, Chinese en Filipijnse gemeenschap lijkt omvangrijk. Ze vormen een belangrijk deel van de middenstand. De meeste winkels en restaurants zijn in buitenlandse handen.

Veel mensen zeggen dat je in de bergachtige binnenlanden het echte Papua Nieuw Guinea vindt. Deze gebieden met een eigen beschaving zijn pas vanaf 1930 ontdekt. Sommige delen van de provincie Simbu zijn alleen met vliegtuig bereikbaar. Vanaf aanstaande zaterdag gaat het echte avontuur beginnen.
Vanavond eerst nog met drie en een halve Nederlanders Sinterklaas vieren. Inclusief lootjes, gedicht en pepernoten.