Mijlenver van huis

Het geluid van de branding is rustgevend. Misschien omdat de zee al miljoenen jaren tegen het land aanbotst. Een krab probeert op de rotsachtige kust te klimmen. Ik zit op mijn favoriete plek. Wat een uitzicht! Onder me krioelen kleurrijke vissen. Voor me strekt de oceaan zich uit. Naast me ligt The Alchemist van Paulo Coelho.

Ik ben terug in Madang. De komende twee weken staan in het teken van een in-country oriëntatietraining (ICO). Boeiend te merken hoeveel ik na twee en een halve maand al heb opgepikt van de cultuur, gebruiken en taal. De ICO is dan ook vooral een gezellig weerzien met de VSO staf en de volunteers uit Madang.

Simbu is ver weg. De bergachtige, ruige provincie lijkt mijlenver verwijderd van de toeristische Madang Lodge. Via de telefoon verneem ik dat de situatie in Kundiawa rustig is. De vorige directeur is terug op zijn plek. Ik vermoed dat hij de oude sloten heeft teruggeplaatst. Afgelopen donderdag heeft de rechtbank in de beroepsprocedure besloten dat zijn benoeming wel degelijk legaal was. Vanuit de nationale overheid is er een hoge ambtenaar gestuurd om het provinciale apparaat (weer) aan het werk te krijgen.

Gisteren mijn toekomst besproken met Barbara, de programmamanager van VSO. We hebben besloten nog 1 maand aan te kijken hoe de situatie zich zal ontwikkelen. Daarna besluiten we of ik in Simbu blijf. Plan B is dat ik ergens anders in PNG aan de slag ga. Plan C denk ik nog maar even niet aan.

Langzamerhand ben ik gewend aan leven in het buitenland. Ik mis Nederland veel, maar ik heb voor mezelf een manier gevonden om daarmee om te gaan. Jullie mails en reacties zijn daarbij trouwens onmisbaar. Wat een verschil met 70 jaar geleden toen de missionarissen zonder internet of telefoon de bergen van PNG introkken. Even een tripje Madang en een verblijf in de Lodge zat er voor hen niet in...